Sigortacının sigortalıya rücu edebileceği nedenlerin düzenlendiği anılan B.4. maddede 2 Şubat 2016 tarihinde (b) bendinde değişiklik yapılmıştır.
Buna göre, tazminatı gerektiren olay, aracın ilgili mevzuat hükümlerine göre gereken ehliyetnameye sahip olmayan veya geçerliliğini yitirmiş sürücü sertifikasına sahip ya da ehliyetine geçici/sürekli el konulmuş kimseler tarafından sevk edilmesi veya trafik kurallarının ağır kusur ile ihlali sonucunda meydana gelmiş ise sigortacının sigortalıya rücu edebileceği hüküm altına alınmıştır (ZMSSGŞ m. B.4/3/b).
Yeni Genel Şartlardaki bu düzenleme ile, sigortacının sigortalıya rücu edebileceği başlıca hallerin düzenlendiği cümlenin sonuna, ehliyetsiz araç kullananlardan sonra bir yenilik olarak “veya trafik kurallarının ağır kusur ile ihlali sonucunda meydana gelmiş ise” şeklinde bir ekleme yapılmıştır. Ancak yeni Genel Şartların anılan (b) bendine yapılan söz konusu ekin iptaline Danıştay 15. Dairesi, 27 Haziran 2018 tarihinde oybirliğiyle karar vermiştir.
Yargıtay, 31.03.1992 tarihinde verdiği bir kararında67, sigortacının üçüncü kişiye ödediği tazminatın tamamı bakımından davalı sigorta ettirene rücu etmesi gerektiğini açıklamıştır. Ancak, Yüksek Mahkeme daha sonra, 23.05.1997 tarihinde verdiği başka bir kararında68, sigortacının, sürücü ehliyet belgesiz araç kullanma nedeniyle kendi sigortalısına onun kusuru oranında rücu edebileceğini belirtmiştir.
Motorlu aracın ehliyetsiz bir kişi tarafından kullanılması sırasında meydana gelen zarar dolayısıyla sigortacı, sözleşme ilişkisinden kaynaklanan rücu hakkını sürücüye değil, sigorta sözleşmesinin tarafı olan sigorta ettirene karşı ileri sürebilir.
